De kookboer

“Breek de week aan de aanschuiftafel bij De Broksteeg” schreef Dinie van den Brenk pasgeleden op haar facebookpagina. Ik zag die boodschap voor het eerst, Dinie en ik waren nog maar net Facebookvrienden geworden. We kennen elkaar nog uit de tijd dat ik voor het Brabants Dagblad schreef en Dinie en haar man Kees de scepter zwaaiden bij restaurant De Peppelen en eetcafé De Notaris in het Noord-Brabantse Schaijk. Das war einmal… maar de herinnering aan de culinaire kunsten en de gezelligheid is voldoende om me over de streep te trekken: ik geef me op om op woensdagavond samen met zoon Wessel aan te schuiven bij de familie Van den Brenk. Het menu vermeldt: “Salade van winterpostelein en rucola. Witlof met appel. Gewokte aardpeer met curry. Op de huid gebakken witvis met peterseliesaus of voor de vega's een stuk notentaart.” Wij melden bij de reservering dat we voor de notentaart gaan, zoonlief eet geen dieren en ik vind de taart een stuk spannender klinken dan de vis. Hoewel…, Kees kennende is het nooit gewoon zomaar een stukje vis.

Kringloop 

Tien jaar geleden kochten de Van den Brenks in het buitengebied van Schaijk een woning met een voormalige champignonkwekerij, maar pas sinds ze hun restaurant ruim een jaar geleden verkochten is de kwekerij the place to be en noemt Kees zich voortaan kookboer. En let op: dat is dus echt volstrekt iets anders dan wat we tegenwoordig onder keukenboer verstaan.
De Broksteeg ligt in het buitengebied van Schaijk en ben eens eerlijk, wat kun je daar op een boerenerf nou verwachten? Laat ik je zeggen dat ik er prettig verrast ben. In het achterste gedeelte van de kwekerij is een heel grote huiskamer gecreëerd, met uitzicht over de tuin en de velden. Het interieur van de huiskamer -die tevens dienstdoet als atelier voor verschillende creatieve workshops-  doet me in eerste instantie denken aan een kringloopwinkel: het geheel is één grote lappendeken van kleurige oude en gebruikte meubels, lampen, kussens, versieringen en snuisterijen. Maar al snel besef ik dat er iets ontbreekt: het sjofele en grauwe dat ik bij echte kringloopinterieurs vaak zie. Hier sprankelt het, hier is het smaakvol opnieuw gemodelleerd, gekleurd, samengeschikt of wat dan ook, tot een geïnspireerd én inspirerend nieuw geheel.

De twee andere gasten arriveren kort na ons. Het is daags na carnaval en blijkbaar moeten veel mensen er nu even niet aan denken om uit eten te gaan. “Er zijn wel enkele afhalers geweest”, vertelt Dinie, terwijl ze ons een korte rondleiding geeft door de keuken en de andere ruimtes. Alles is niet alleen ingericht als het domein van een restaurantchef, maar ook als werkruimte voor de vele kookworkshops.

Worst

Terug in de huiskamer annex atelier starten we in de grote chesterfields voor de open haard met een aperitief: ik ben bepaald geen oenoloog en behelp me thuis vaak met een lekker slobberwijntje, daarom kies ik hier ook voor de witte huiswijn. Het is een Genio Español, een Spaanse Sauvignon Blanc uit 2013. In eerste instantie schrik ik even van de onverwacht bloemige smaak, maar daarna is het genieten. Dit smaakt totaal anders en veel uitgesprokener dan de soms wat laffe smaak van een gemiddeld huiswijntje. Bij de wijn serveert Kees een heerlijk droog worstje, zelfgemaakt van hun onlangs geslachte Porgy. Da’s waar ook. Toen ik voor de krant ooit een serie schreef over Maashorstboeren en Maashorstrestaurants, verzuchtte een van Kees’ concullega’s: “Tegen die Kees van den Brenk valt niet te werken. Die man doet echt alles zelf. Of het nou zongedroogde tomaatjes zijn of heerlijk kruidige droge worst, gegarandeerd dat Kees het zelf heeft gemaakt uit eigen tuin of veestapel. Als Kees een koe, een hert, een varken of wat dan ook heeft, laat hij het slachthuis niet meer doen dan wat wettelijk verplicht is. Het uitbenen en het verwerken doet hij helemaal zelf.” Ik bewonderde deze chef er toen al om, nu ik deze worst heb geproefd wordt die bewondering alleen maar groter.

Notentaartje

Intussen babbelen we bij met de andere gasten. We blijken -toevallig- elkaar allemaal al eens eerder ontmoet te hebben, dat kletst wel zo lekker. Het voelt alsof je bij vrienden op visite bent en daar hun andere vrienden ontmoet, heel ontspannen en gezellig.

Die sfeer zet zich voort aan de grote eettafel. Geen moment heb je hier het idee dat je in een horecagelegenheid zit. Nee, je bent te gast bij Kees en Dinie, die zoals het bij een gezellig etentje onder vrienden betaamt, zelf ook met ons mee-eten.

“Alle groenten hebben we vandaag in onze moestuin geplukt. De rucola viel tegen, dus we hebben het menu wat aangepast.” In plaats van de salade met winterpostelein en rucola is er een puree van aardpeer en aardappel, heel lekker en veel lichter en frisser van smaak dan gewone aardappelpuree. Daarbij een witlofsalade met appel en een bijzondere masalacurry met aardpeer. Natuurlijk is ook deze curry weer helemaal zelfgemaakt en het geheim van de chef. Jammer. Hij is zo lekker dat ik hem graag zelf nog eens zou maken.

La pièce de résistance is het notentaartje. Of zeg maar taart, want wat er voor ons wordt neergezet is even groot als een achtpersoons appeltaart. De buitenkant wordt samengehouden door een schil van groenekoolbladeren, het hart bestaat uit een vulling van knolselderij, koolraap, aardappel, peterselie, walnoten en amandelen, gebonden door eieren, room en melk. Maar de belangrijkste ingrediënten waardoor dit taartje echt overheerlijk wordt, zijn natuurlijk het vakmanschap en de passie waarmee het is gemaakt.

Het gesprek gaat intussen geanimeerd verder. Hoe anders en hoeveel gezelliger is dit, dan het zachte private geroezemoes dat je gewoonlijk in restaurants hoort. Terwijl Wessel en ik ons tegoed doen aan twee bolletjes kokosrijstpudding met -uiteraard- zelfgemaakte bramenjam, legt Kees uit waarom hij af en toe door de pan roert die achter hem op de verwarming staat. “Dat wordt de rauwemelkse yoghurt voor ons ontbijt van morgen.” Het is ook niet anders te verwachten, bij deze kookboer.

Als we eindelijk huiswaarts gaan, is er geen kassa. Dinie heeft onze twee menu’s, de toetjes en de extra wijn gewoon onder elkaar op een papiertje gezet, wat de huiselijke sfeer nog eens benadrukt. € 32,75 voor ons samen, het is geen geld voor een heel bijzonder avondje uit. Dat vraagt om herhaling.

En die foto hierboven? Die komt van de website. Natuurlijk ben ik weer vergeten om zelf foto's te maken, maar op de website vond ik toevallig een foto van dit tafelstuk. Dat stond er ook nog toen wij bij de Broksteeg aten, vandaar deze foto. ;) 

Breek de Week

De Uitstapjesspecialist / De Broksteeg

Broksteeg 2, 5374 BE  Schaijk

Telefoon 0646291732

Op dinsdag melden Kees en Dinie op de website, via een whatsapp zendlijst (aanmelden via 0646291732) en op facebook wat ze woensdag uit de tuin halen. Ze maken daarvan een volledige en gezonde maaltijd, soms met vis, meestal met vlees en altijd met een vegetarische versie.

Kosten: afhaalmenu € 8,50, als je het ter plaatse op wilt eten € 11,00 (inclusief een glas huiswijn). Eten bij de Broksteeg kan aan een privétafeltje, maar je kunt ook aanschuiven aan de grote stamtafel.

Afhalen kan vanaf 17.00 uur, als je daar wilt eten kun je tussen 17.30 en 19.30 aanschuiven.
En vergeet niet te reserveren!