En natuurlijk ga ik geen taarten maken met margarine. Mijn zoon mag dan een ver familielid zijn van Anton Jurgens, de Osse uitvinder van de kunstboter (margarine), maar dat betekent nog niet dat ik ons bloot wil stellen aan de plastic toei die tegenwoordig als "gezonde" margarine verkocht wordt. Ik kook puur natuur en daarin is geen plaats voor geraffineerde producten.
Maar wat dan? Een tijdje geleden besloot ik biologische kokosolie te gebruiken. Het heet olie, maar het is keihard vet. Zó hard zelfs, dat je het moeilijk door het deeg kneed, zonder harde brokjes achter te laten. Het kneden kostte dus wat extra werk, maar dat was het wel waard, want lekker dat die taart was! De rand was precies zoals appeltaart in mijn beleving moet zijn: bros, romig en vooral heerlijk van smaak. Maar hij was wel vet. In de mond liet het een heel dun vetlaagje achter en op de handen (want wie eet appeltaart nou met een vorkje?) en het bordje was het vet duidelijk zichtbaar. Het was dus iets teveel van het goede, maar hoe los ik dat op?
Nou ben ik niet principieel tegen vet. Vet draagt de smaak en er zijn veel goede vetten. Je zult mij nooit met light producten betrappen, daarin zitten zoveel synthetische toevoegingen, die maken het alleen maar ongezonder. Bovendien zijn in light producten de vetten vaak vervangen door (snelle) koolhydraten en die doen nog veel meer kwaad voor het lichaam. En als je dik wilt worden, moet je vooral light producten gebruiken. Zodra de koolhydraten zijn verbrand -en dat gaat snel- heb je weer honger en zie dan maar eens overal van af te blijven. Eet je daarentegen veel vezels, eiwitten, wat vet en in beperkte mate wat langzaam werkende koolhydraten, dan ben je urenlang gevrijwaard van een hongergevoel en ga je ook niet snoepen of snaaien.
Enfin, dat was even een tussendoortje om duidelijk te maken waarom ik in mijn appeltaartrecept bepaalde keuzes maak. En op grond van mijn uitleg begrijp je ook dat ik zelden taart of andere zoetigheid maak, zowel de witte bloem als de toegevoegde suiker maakt dat het in principe een traktatie voor bijzondere gelegenheden moet blijven.
Zo'n gelegenheid was er deze week: zoonlief kreeg de sleutel van een nieuw appartement. Daar mag wel een taartje tegenaan gegooid worden, niet?
Deze keer dacht ik de oplossing te hebben: roomboter bestaat voor 80% uit vet, kokosolie voor 100%. Als ik nu eens minder kokosolie gebruik en dat aanvul met bijvoorbeeld notenmelk? Die kun je kopen -inclusief de E-nummers- maar ik maakte hem door de helft van de noten en een half kopje water in de mengbeker te doen en met de staafmixer fijn te maken. Even laten staan, zeven en klaar. De notenpulp gooide ik niet weg, die spreidde ik uit op een bakplaat en liet ik drogen op de verwarming. Daarna kon het bij de gemalen noten die ik verderop in het recept noem.
Deze keer gebruikte ik kokosbloesemsuiker. Dat is geen gewone suiker, maar de gedroogde en verpulverde nectar van de bloesem van kokospalmen. Foodies propageren dat als health food en véél gezonder dan suiker. Ik denk zelf: suiker is suiker en voor mijn pancreas maakt de herkomst verder geen verschil. Hooguit zal deze kokosbloesemsuiker misschien iets langzamer inwerken op mijn bloedsuikerspiegel. Maar... kokosbloesemsuiker is wel heel lekker. Het heeft een kruidige en iets gekarameliseerde smaak. Het is veel duurder dan suiker, maar als ik dan toch maar zelden taart bak, moet dat voor die enkele keer wel kunnen.
Het effect: de taart is lekker, maar het romige effect is totaal verdwenen! Ik dacht dat het romige van het vorige taartje echt in de smaak zelf zat, maar nu blijkt dat dus heel erg samen te hangen met het mondgevoel. Wat ontzettend jammer. Nu moet ik op zoek naar een samenstelling die enerzijds niet zo vettig is, anderzijds tot die romige sensatie geeft. Roomboter zou dan de ideale oplossing zijn, maar tja, dat gebruik je niet voor veganisten.
Dus zoek ik verder. Als er iemand is die denkt de ideale oplossing gevonden te hebben, hoor ik dat graag.
-----------------
Vegan appeltaartje
van bros zandgebak
(voor 6 puntjes)
200 gram bloem
¼ - ½ theelepel
wijnsteenzuur
¼ - ½ theelepel
baking soda
¼ theelepel zout
100 gram kokosbloesemsuiker
120 gram kokosolie (of: 150 gram kokosolie en geen notenmelk)
30 gram notenmelk (gemaakt van de helft van de hieronder genoemde noten)
voor de vulling:
4 Elstar appels
1 handvol rozijnen
ongeveer 80 gram walnoten
gemberpoeder
kardemompoeder
kaneel
kokosbloesemsuiker
beetje citroensap
Breng de rozijnen in een bodempje water aan de kook en
laat ze in het vocht afkoelen. Dit kan ook met bv rum of een andere drank.
Verhit die dan niet hoger dan 40˚C.
Laat de rozijnen vervolgens uitlekken.
Rasp of hak de kokosolie fijn. Ik werk met harde
kokosolie, misschien gaat het ook goed als je de olie even smelt (de olie mag
niet heet worden, smeltpunt is 25˚C).
Het deeg wordt dan wel veel plakkeriger.
Maak de notenmelk zoals ik hierboven heb omschreven (met 40 gram walnoten en een half kopje water) en maal de rest van de walnoten ook fijn met de staafmixer. Er mogen nog wel
enkele stukjes noot tussen het notenmeel blijven.
Zeef bloem, suiker, zout, wijnsteenzuur en baking soda
samen in een kom. Voeg de kokosolie en de amandelmelk toe en kneed een soepel deel. Als je
gesmolten olie gebruikt, laat het deeg dan een half uurtje opstijven in de
koelkast.
Bekleed de bodem van een springvorm van 20 cm met
bakpapier en vet de opstaande rand in met (kokos)olie.
Druk het deeg uit op de bodem en tegen de zijwanden van
de springvorm. Bestrooi de bodem met de gehakte walnoot
Leg de appel met de mooiste schil apart. Schil de drie
overige appels, snij ze in vieren, verwijder het klokhuis en snij de appel in
dunne plakjes. Besprenkel ze met citroensap. Was de vierde appel goed, snij
deze hetzelfde als de andere appels maar laat de schil erom zitten.
Verwarm de oven voor op 180˚C.
Leg de eerste appel in waaiervorm op de taartbodem. Maak een mengsel van de specerijen en wat kokosbloesemsuiker en sprenkel dat over de laag appelschijfjes. Leg de tweede appel er in waaiervorm overheen. Besprenkel deze op dezelfde
manier en verdeel hier ook de rozijnen over. Voeg de derde appel toe, ook weer
in waaiervorm en met het specerijenmengsel. Voeg de laatste appel toe en zorg
dat deze laag zo mooi mogelijk eruit ziet. Ook deze laag besprenkel je met het specerijenmengsel.
Als de deegrand van de taart wat boven de vulling
uitsteekt, druk je deze nu met je duim of een vork in, tot aan de rand van de
vulling.
Bak de taart in 35-45 minuten goudbruin en gaar. Laat hem
vijf minuten afkoelen in de vorm, verwijder dan de taartrand en laat hem verder
afkoelen.
Let op: dunne appelplakjes verbranden snel, dat zie je op de foto hierboven. Als je denkt dat de appel te bruin kleurt, dek de taart dan al met wat aluminiumfolie of met een omgekeerd bordje. Ik was daar te laat mee :(
Lijkt me super lekker
BeantwoordenVerwijderen